Eymdin er Klám mennskunnar. Faraldur eða Væðing?

Dönsk síða hefur gengið til skiptanna manna á milli á alnetinu með sjálfsmyndum af ,,mæðrum" Eða allavega konum með börn, í annarlegum eða kynferðislegum tilburðum.

 Myndir hér:  http://www.nattogdag.no/artikler/8085/bildeserie-42-moderlige-selfies#.UnwFaqDsQm 

Henni hefur verið póstað á nokkrum stöðum á feisbúkk undir vangaveltunni um hvort hér á jörðinni sé ,,klámvæðing" eða ekki.

Eymd má ýmis nöfn gefa, fólk þvargar um hvað hún heitir, hverjir undirflokkar hennar eru, hvort hún er andleg eða veraldleg, hvort hún veður stjórnlaust yfir raunheima og netheima, hvaðan hún kemur og hvernig hún leggst á mannkynið, hvort hún er faraldur, eða heimalagaður kokteill úr staðbundnum jarðvegi.

Hvað er væðing?

Af hverju stafar slík væðing, hver er rót hennar? 

hvaðan kemur slík væðing og hver, eða hvað 'væðir' ef einhver?

Hvort slíkt er skaðlegt og hvernig þá?

Á hvern hallar?

Er um faraldur að ræða? 

Hver er munurinn á faraldri og væðingu? 

Og ekki síst hvort umtöluð 'klámvæðing' sé rót einhvers eða afsprengi?

 

Fólk getur alveg kallað mannlega niðurlægingu ýmsum nöfnum, ég nenni lítið í orðaleiki með það.

Í fæstum þessara mynda er að finna mannlega reisn, nema síður sé og það sem fer í hjartað á mér eru börnin á myndunum OG...... ég geri mér grein fyrir tóninum í þessu, en umhverfið líka, umhverfið á sumum þessara mynda er einhvern veginn ömurlegt. 

Ekki það að ég þoli ekki óreiðu, jú ég þoli óreiðu, en að taka myndir af rassgatinu eða brjóstunum á sér í spegli, með fokk fingurinn uppi og nakið eða grátandi barn í miðri ruslahrúgunni fyrir aftan sig, er mér bara svo óskiljanleg háttsemi og svo hörmulegur smekkur fyrir lífinu, að það brakar í heilanum á mér við að spyrja þeirra spurninga sem vakna, við skoðun þessara mynda.

En að hrópa upp yfir sig 'Klámvæðing' hún er til, ég sá hana á internetinu! er fyrir mér aðeins of þunnur þrettándi. 

Sumar þessara mynda gefa sterka tilfinningu, um andlega fátækt eða mannlega eymd. Þó gætu þau skilaboðin verið villandi á einhverjum myndanna.

 Þær slá mig flestar sem sorglegar,  

Reyndar eru einhverjar sitúasjónir þarna, þar sem mamman gæti verið að taka myndir af magavöðvum sínum, á meðan barn rótar í veski inni á baði, eða af nýjasta tattúinu, já gæti lúkkað illa og slitið allt mannlegt úr samhengi, það er eðli ljósmyndarinnar, fjandans augnablikið, en það fellur um sjálft sig einhvern veginn því þær eru að taka þessar myndir sjálfar, og bjóða alheimi um ókomna tíð, eða svo lengi sem hann endist á  þessu formi.

Engu að síður eru flestar þessara mynda dapurlegar með einhverjum hætti og tilfinningin með börnunum. Þessum börnum og öðrum í heiminum, sem dæmd eru til að þrífast við lítið gefandi og jafnvel ömurlegar aðstæður. kannski með algjörum fávitum, fullorðnu fólki sem var í höndunum á fávitum eða í glötuðum aðstæðum og þekkir ekki annað, hvað veit ég.

í löndum þar sem nóg er til af vatni og mat og velferð, eða löndum sem auglýsa sig þannig, og þjóðfélagskerfi sem þykist umlykja þegna sína með menntun og velferð. Þá er samt eymdin víða, hún er ýmist af andlegum eða veraldlegum toga, og hvers vegna er það, er það klámvæðingunni að kenna? Eða má vera að tími sé til komin að spyrja sig vel og vandlega, hvaða samfélags mein er hér á ferðinni, er þetta klámfaraldur eða klámvæðing?

Og þar sem oftast er talað um ,,væðingu" í þessum málum, hver er þá hennar rót?

Er það ekki þannig að ef um væðingu er að ræða, en ekki faraldur, þá er eitthvert afl á bakvið slíka væðingu, þ.e væðingin er þá viljaverk eða hvað?  Mistök? hvaðan þá?

Eiga væðing og faraldur eitthvað sameiginlegt? 

Má þá ekki að sama skapi tala um;

fátæktarvæðingu?

Ólæsisvæðingu?

undirheimavæðingu?

alsnægtarvæðingu?

heimskuvæðingu?

ofbeldisvæðingu?

krakkvæðingu? 

Er í það minnsta ekki kominn tími til að ræða saman, í stað þessara upphrópanna, slíkt leiðir ekkert, fólk sem telur sig geta gert gagn og hjálpað heiminum úr ljótri prísund ætti að skoða það.

 ps:

Sumar þessara mynda sitja í mér og valda hrolli, skilja eftir óbragð, ég tengi það ekki við neina eina tilfinningu, heldur margar flóknar.